top of page

Vanlife #10: On the road again

Foto van schrijver: Corina ElzenaarCorina Elzenaar

Vandaag is het 21 januari. Het is inmiddels alweer 7 weken geleden sinds ik mijn laatste blog heb geschreven. Ik was toen net aangekomen in Nederland. De reden dat het deze keer zo lang heeft geduurd is omdat er in mijn beleving weinig nieuws te schrijven was. Tenminste, over de tijd dat ik in Nederland was. En sinds ik weer op reis ben is er een innerlijk proces gaande waar ik nog niet veel over kan delen. Het is net als de winter. Ik voel de behoefte de tijd te nemen voor dit proces. De winter is de tijd voor verstilling. Maar natuurlijk zijn er wel een aantal dingen die ik met jullie kan delen. ;-)


Te beginnen met de maand dat ik in Nederland ben geweest. Natuurlijk was het heerlijk om mijn familie weer te zien. Vooral natuurlijk mijn kinderen en kleindochter. Bij de verjaardagen van mijn kleindochter en dochter te kunnen zijn en bij de gender-review van mijn oudste dochter en schoonzoon over het geslacht van mijn 2e kleinkindje dat onderweg is. De buik van mijn dochter is in de tussentijd behoorlijk gegroeid. Al het deze keer allemaal volgens plan verloopt komt de kleine half mei ter wereld. En natuurlijk kijken we daar allemaal enorm naar uit.


Ik heb heel veel de vraag gekregen of ik niet heel blij was weer terug te zijn en of ik me tijdens het reizen niet eenzaam voel. Om heel eerlijk te zijn heb ik in de weken dat ik in Nederland was meer eenzaamheid ervaren dan wanneer ik op reis ben. Want ik ben in totaal vier weken in Nederland geweest waarin ik niet iedere dag bij familie en bekenden op bezoek ben geweest. De meeste dagen zat ik alleen in het chalet. Al vrij snel na aankomst werd ik verkouden. Het sombere weer en de kou zorgden er voor dat ik mijn stem kwijtraakte. Ik heb het al vaker ervaren dat de energie in Nederland "zwaar" voelt, maar deze keer was het, ik denk omdat het winter was, nog erger. Ik kan het niet goed uitleggen. Beetje net als het weer. Grauw, negatief en somber. En na de heerlijke maanden dat ik weg ben geweest voelde ik dat deze keer nog meer dan na mijn reizen naar Frankrijk.

Gelukkig kon ik tussendoor wel ook wat werken. Mijn vaste massageklanten waren maar wat blij dat ik weer even in het land was en ook kreeg ik leuke andere opdrachten zoals stoelmassages geven op een basisschool aan de leerkrachten in Noordwolde. Een welkome afwisseling. Want hoewel ik natuurlijk heel dankbaar en blij was dat ik in het oude chalet van mijn dochter kon verblijven, het voelde niet als een thuis. Nu ik dit schrijf besef ik hoe mijn bus ondertussen wel echt als mijn "thuis" is gaan voelen. Mijn eigen huisje op wielen.



Een van de hoogtepunten tijdens mijn verblijf in Nederland was beslist de midweek met mijn familie naar Centerparks. Heerlijk truttig om samen met mijn ouders, kinderen en kleindochter de kerstdagen samen in een huisje te vieren (haha). Maar truttig of niet, je maakt toch altijd herinneringen samen om te koesteren. Alleen al de tijd samen doorbrengen en je beseffen dat iedereen er nog is, is al heel waardevol. Omdat het grootste deel van mijn ooms en tantes jaren geleden al zijn overleden en een deel van mijn nichten geen ouders meer hebben, besef ik dit soort dingen tijdens de feestdagen altijd extra goed. En niet voor niets wilde ik dan ook de maand december in Nederland zijn.

Na de feestdagen heb ik mezelf nog op een weekendje Noordwijk getrakteerd waar ik ook weer even met Ed had afgesproken. Want ja, wanneer je een plaats wil gaan verkennen, met wie kan je dat beter doen dan met iemand die er vandaan komt? En omdat we sinds mijn bezoek aan hem in Benidorm contact hebben gehouden, wist ik dat hij ook in Nederland was voor de feestdagen. Ook deze keer was het weer gezellig.


Na het weekendje Noordwijk ben ik de boel weer gaan inpakken. Ik had eerst pas nieuwjaarsdag willen gaan reiden. Maar iedereen had al afspraken voor oud & nieuw. Zelf heb ik er niets mee, dus waarom een dag langer wachten? En door al die feestelijkheden had ik de familie ook wel weer even genoeg gezien (haha) Ik had er dan ook weer meer dan zin in om snel op pad te gaan. Waar die reislust precies vandaan komt kan ik niet goed zeggen, ik denk toch van mijn opa aan vaders kant. In ieder geval, sinds ik het reizen ervaren heb smaakt het naar meer. Natuurlijk vinden mijn kinderen en ouders het moeilijk me alweer te zien vertrekken. Deze keer zelfs voor 4 maanden als alles volgens plan gaat. Maar vooral mijn kinderen zien hoe ik van dit leven geniet en zijn blij voor me. Mijn ouders hebben er wel meer moeite mee. En natuurlijk vind ik dat heel vervelend en zou ik het graag anders zien. Maar misschien klinkt het niet aardig wat ik nu zeg, het is mijn leven. En ik wordt hier gelukkig van. Dat klinkt misschien hard, zeker in een maatschappij waarin we vaak vooral bezig zijn het anderen naar de zin te maken en onszelf te vergeten. Om dan voor jezelf te kiezen is dan in de ogen van velen egoïstisch. De afgelopen maand heb ik uitspraken als: Je laat je kinderen en je ouders in de steek, in verschillende vormen voorbij horen komen. Het is heel spijtig dat mensen het zo zien. Zeker als deze mensen me dierbaar zijn, maar het raakt me niet. In mijn beleving is iemand in de steek laten, niets meer van je laten horen. Niet meer betrokken zijn. En dat ben ik natuurlijk gewoon wel. We bellen regelmatig en natuurlijk wil ik straks weer op tijd terug zijn voor de bevalling van mijn dochter. Maar ja, ik kies ook voor mezelf en mijn eigen geluk. Iets wat ik iedereen gun en anderen graag bij help tijdens de coaching die ik geef. Dit laatste begint langzaamaan op gang te komen. Zowel privé sessies via mijn website als voor het online platform. Heel leuk om te kunnen doen. Meer weten? Kijk dan eens op consult. Daarnaast zou het natuurlijk ook leuk zijn om wat meer massages te kunnen gaan geven hier in het zonnig Spanje. Maar om daarin actie te ondernemen ben ik nog niet aan toe gekomen.



Hoe dan ook, oudjaarsdag zijn Puck en ik samen weer op pad gegaan. Onderweg hebben we alweer veel gezien, mooie plekken bezocht, heerlijke wandelingen gemaakt en nieuwe mensen ontmoet. Door mijn avonturen bijna dagelijks op sociale media en in polarsteps te delen, kom ik met steeds meer mensen in contact. Ook andere vanlifers zoals Rianne. Daarnaast heb ik mensen als Toine en Ester bezocht die ik tijdens mijn vorige reis ook al had ontmoet. Steeds vaker wordt ik uitgenodigd door mensen die hier overwinteren of ook in de buurt op doorreis zijn. Zo ben ik afgelopen zondag nog samen met Ed bij zijn goede vriendin Anne geweest die op authentieke wijze een heerlijke paella voor ons had gemaakt. Het is heel inspirerend alle verhalen te horen van andere vanlifers of Nederlanders die in Spanje wonen of overwinteren. En zo bouw ik een heel nieuw netwerk aan contacten op.

Zoals jullie weten had ik in de herfst er moeite mee dat ik geen herfstkleuren en vallende bladeren zag. Maar ik moet heel eerlijk bekennen, het grauwe saaie winterweer dat we de laatste jaren in Nederland hebben mis ik totaal niet. De energie is hier in Spanje ook zo anders. Niet alleen door het warmere weer. Het is hier allemaal veel relaxter.


Wat mijn plannen precies zijn? Ik ben inmiddels aangekomen in de regio van Benidorm en wil hier een beetje in de regio blijven rondhangen. Zoals het er nu uitziet zal ik dan vanaf half maart weer naar Vera Playa gaan waar ik wederom voor een paar weken op het huis van Bea en Rudie zal gaan passen. Daarna vertrek ik weer rustig aan richting Nederland waar ik eind april wil zijn ivm de geboorte van mijn kleindochter. Wat betreft de zomermaanden ben ik gevraagd om weer voor een kleine 3 maanden in Diever te komen werken. Omdat het dan toch overal veel te druk is vind ik dat een perfect plan.

Wat betreft de rest van mijn tijd die ik nog onderweg ben. Echt concrete plannen heb ik op dit moment niet. Maar er zijn beslist nog plekken die ik wil gaan bezoeken. Hoe wat of wanneer, dat zie ik nog wel. Go with the flow.

Het is heerlijke om iedere dag weer verrast te worden van wat er op je pad komt. Waar je terecht komt, wie je mag ontmoeten. Gesprekken die ontstaan met wildvreemden maar ook mooie vriendschappen die opbloeien. Niets MOET en ik ben iedere dag opnieuw weer dankbaar dat ik deze stap heb gezet.



Zo, dat was het weer voor deze keer. Wil je mijn dagelijkse avonturen volgen, doe dit dan via facebook of instagram.


Ontspannen groetjes

Corina Elzenaar

Recente blogposts

Alles weergeven

Comments


bottom of page